“De apostel Judas werd, nadat hij Jezus verraden had, gewist uit de officiële opstelling van twaalf apostelen. En dat terwijl de geschiedenis zonder zijn daad heel anders verlopen zou zijn. Judas zit hier verscholen, zijn buit in de hand. De keuze was gemaakt. Alleen we zijn maar mensen en niets menselijks is ons vreemd. Judas vormt daarmee een spiegel voor ons allemaal, temeer reden om hem te tonen.“

“Michelangelo’s Pietà, de rouwende Maria met haar overleden zoon in haar armen, is een van de meest perfecte beelden uit de kunstgeschiedenis. Het is niet alleen totaal in balans, het straalt ook de macht uit van het instituut waar het staat. De rouw van Maria is lichamelijk, iets wat onder haar huid zit, voor ons niet te zien of te voelen. Om dit te laten ervaren, besloot ik de compositie van het beeld van Michelangelo binnenste buiten te keren om zo de onderhuidse rouw naar buiten te keren. Dit vormde een rouwe afbeelding. Maria is hier alleen aanwezig in de vorm van de mantel, waarmee de toeschouwer de kans krijgt om deze ruimte in te nemen. Daarmee is deze Pietà een monument voor alle moeders met dode zonen.”

“Hoeveel ruimte je ook zelf inneemt, wat in ieder geval duidelijk is, is dat wat zich onder je huid bevindt van jou is, daar geldt jouw absolute persoonlijke integriteit. Maar van wie is de ruimte net buiten jouw gestalte? Door een siliconenafgietsel van mijn eigen lichaam steeds op een andere manier aan elkaar te naaien, neem ik telkens een ander volume aan. Soms wil ik nu eenmaal meer ruimte innemen. Of wring ik mij misschien in allerlei bochten om juist niet op te vallen?”

“We moeten uitkijken dat we niet te veel naar ons eigen spiegelbeeld te kijken, zodat we, net als de mythologische Narcissus, verliefd worden op onszelf en wegkwijnen.”

“Elk in een eigen tempo komen 172 ballonen vanuit de wolkenlucht naar beneden. Aan elke ballon bungelt een onderdeel van het menselijk skelet. Al die onderdelen verzamelen zich voor de voeten van de toeschouwer, en kunnen samen een menselijk skelet vormen. Wanneer alle ballonnen zijn geland, komt de zon achter de wolken tevoorschijn. Alsof daarmee eindelijk een last uit de hemel is neergedaald in het licht, als een nieuw begin.”

“Als je geboren wordt behoor je, in de meeste gevallen, meteen tot een familie, groot of klein. De hechte bloedband maakt een sociale groep of je nu wilt of niet. Maar niets blijft eeuwig hetzelfde. Lijkt deze groep in het begin onbreekbaar en onverwoestbaar, na verloop van tijd wordt de ‘huid’ dunner. In dit werk heb ik mijn eigen familieleden vastgelegd in eeuwig brons. Een eerbetoon, al heb ik hier en daar wat gaten laten vallen.”

“Als je geboren wordt behoor je, in de meeste gevallen, meteen tot een familie, groot of klein. De hechte bloedband maakt een sociale groep of je nu wilt of niet. Maar niets blijft eeuwig hetzelfde. Lijkt deze groep in het begin onbreekbaar en onverwoestbaar, na verloop van tijd wordt de ‘huid’ dunner. In dit werk heb ik mijn eigen familieleden vastgelegd in eeuwig brons. Een eerbetoon, al heb ik hier en daar wat gaten laten vallen.”

“Wie eert zichzelf nu met een monument? Velen niet, denk ik zo, terwijl het leven een waanzinnig wonder is. Iedereen verdient het om tijdens het leven een monument voor zichzelf op te richten. Middels een CT-scan heb ik een exacte 3D kopie laten maken van mijn bovenarm bot. Dit heb ik laten uitvergroten en in brons gegoten en daarna op een sokkel geplaatst. Een acht meter hoog monument voor mijzelf bij leven, ter inspiratie voor ieder ander mens.”

“In Rome heb ik in de Sixtijnse kapel lang naar Michelangelo’s fresco kunnen kijken. In het midden van het plafond heeft hij Gods schepping van Adam geschilderd: God reikt met zijn hand vanaf een wolk naar de naakte Adam, de verbeelding van de goddelijke schepping van de mens. Natuurlijk weten we inmiddels wel dat het anders is gegaan, alleen daar is nu een nieuwe vraag bij gekomen; hoe zal de mensheid verder evolueren? Hebben wij, door het ontwikkelen van zelflerende computers, niet een nieuwe schepping ‘s kracht gecreëerd die straks onze eigen macht te boven gaat? Voor de twee koffers in Let Us Make Man, heb ik de twee houdingen genomen van de God en Adam uit Michelangelo’s fresco. Adam ligt links en God rechts. Alleen heb ik de koffer voor de vliegende God opengezet. Het is de vraag of de nieuwe schepper genoegen zal nemen met deze ruimte. “

“In het dagelijkse wereldnieuws komen er soms beelden voorbij waar je niet meer van kan wegkijken en die tot actie dwingen. Zo hadden de beelden van de moord op George Floyd in 2020 een enorme impact. Ik voelde zelf niet alleen de afschuw over wat er gebeurd was, ik voelde ook dat ik er iets mee te maken had. Maar wat is mijn positie om daar iets over te zeggen, zijnde een witte man van boven de vijftig. Nu hier pijnlijk zichtbaar geworden was hoe groot het systeem van institutioneel racisme is, worstelde ik met die vraag. Ik besloot om deze gebeurtenis vast te leggen en letterlijk op te sluiten in een koffer. Deze koffer vormt een abstractie van die inhoud. Op het moment dat je als buitenstaander ontdekt wat de inhoud van de koffer zou kunnen zijn, word je gedwongen om je ermee te verhouden. En mocht je nog twijfelen, in de hoogglans van deze zwarte koffer kom je je eigen spiegelbeeld vanzelf tegen, er is geen ontkomen aan. “

“In Milaan kocht ik een gipsen deel kopie van het origineel van de vijf meter hoge marmeren David van Michelangelo: het hoofd van David. Ik wilde een poging wagen om mij te meten met het heldendom. Daarom bedekte ik Davids’ hoofd met silicone afgietsels van mijn eigen gezicht. Wat in eerste instantie een pokdalig masker lijkt, is een collage van een groot aantal versies van mijn gezicht op ware grootte. Door het schaalverschil, komt nu duidelijk naar voren dat Michelangelo David zelf veranderd heeft in een reus.”

“Soms kan het mensenlichaam aanvoelen als een bouwwerk, architectuur waar je in kunt rondlopen. Je eigen lichaam als een stad waar de inwoners met elkaar samenleven. Dit is mijn eigen stad, waarin mijn belangrijkste informatiedragers voor mijn identiteit zijn samengebracht: mijn skelet samen met mijn huid.”

“Wat kan het leven bijzonder aanvoelen met een lichaam en een geest waar alles in mogelijk is. Het is een wonder dat het zo ontstaan is. Het leven wordt in beweging gezet middels een kettingreactie. Ooit moet het uit niets begonnen zijn. Zo stelde Aristoteles dat er een onbewogen beweger moest zijn geweest. Ik ben in beweging gezet door mij ouders en die ik eer in deze zilveren schedel. Een schedel die een exacte kopie is van mijn eigen schedel, verkregen middels een CT-scan. En omdat de mens na de conceptie het eigen lichaam zelfstandig bouwt, eer ik, in navolging van de tekst op Dürer’s zelfportret uit 1500, ook mijn eigen scheppingskracht. Als zelfbewuste scheppende kunstenaar schrijf ik: ‘I, Caspar Berger of Amsterdam, copied my skull thus in immortal silver at the age of forty-seven years.”

“Als je geboren wordt behoor je, in de meeste gevallen, meteen tot een familie, groot of klein. De hechte bloedband maakt een sociale groep of je nu wilt of niet. Maar niets blijft eeuwig hetzelfde. Lijkt deze groep in het begin onbreekbaar en onverwoestbaar, na verloop van tijd wordt de ‘huid’ dunner. In dit werk heb ik mijn eigen familieleden vastgelegd in eeuwig brons. Een eerbetoon, al heb ik hier en daar wat gaten laten vallen.”

“Het is fascinerend om miljoenen jaren oude fossielen van dieren te bekijken. Dit maakt daarnaast extra duidelijk hoe jong wij mensen nog zijn, wij moeten nog miljoenen jaren verder voordat wij bekeken kunnen worden. We maken ons nu wel druk over het klimaat, alleen bekeken vanuit het perspectief van de gehele aardse, vormt dit alles geen problemen, die hersteld vanzelf. Het gaat dus eigenlijk over onze eigen overlevingskansen. Stel dat er over 200 miljoen jaar een wezen zou zijn die een paar banken nodig heeft en deze uit een stuk steen van een berg zaagt. Laat ik daar nou net op die plek ooit gevallen zijn en overleden. Mijn skelet zit dan dus als fossielen in dit gedolven natuursteen. Al mijn skeletbotten heb ik afgegoten in marmer cement en verdeeld over vijf bakken. Deze bakken zijn daarna gevuld met terrazzo. Nadat dit geheel uitgehard was, kon ik de botten met een slijptol blootleggen. De bezoeker wordt nu min of meer gedwongen om te gaan zitten op de eindigheid van een soort die ‘Homo sapiens’ genoemd werd.”

“Door alle wetenschappelijke onderzoeken weten we heel veel van ons lichaam, hoe het ontstaat en hoe onze biologische machine werkt. Maar er zijn ook dingen die we nog steeds niet weten en nog steeds als wonder bekeken worden. De vraag is ook, ondanks de tomeloze nieuwsgierigheid, of we alles wel moeten willen weten. Moet je met de totale ontrafeling van de schepping, de doos van Pandora, wel open willen maken. Hier heb ik van kopieën van mijn eigen skelet onderdelen gemaakt van zegellak. Dé manier om te zorgen dat het geheim de zegel zelf is.”

“Dit bot van mijn humerus, een exacte kopie van mijn eigen bovenarm bot, is gemaakt van ebbenhout, een van de edelste soorten hout die er bestaat. Uit hetzelfde ebbenhout is daar en exact passend doosje omheen gemaakt. Als een sarcofaag zit het naadloos om het bot, goed beschermd voor een volgend leven“.

“De Torso Belvedere staat in de kunsthistorie bekend als hét symbool voor de klassieke beeldhouwkunst. Dit beeld vormt vanaf 1500 onderdeel van de collectie van de Vaticaanse Musea. Het hoofd, de armen en onderbenen ontbreken en juist door dit gefragmenteerde waren velen, waar onder Michelangelo, zeer onder de indruk van dit beeld. In Milaan kocht ik een exacte gips kopie van dit fragment en omhelsde het met een siliconen kopie van mijn huid. Dit is daarna in brons gegoten en daarmee tot één geheel versmolten. Zo werd ik zelf deel van de kunstgeschiedenis.Want je bent niet alleen wat je eet, alleen ook wat je ziet.”

“De Torso Belvedere staat in de kunsthistorie bekend als hét symbool voor de klassieke beeldhouwkunst. Dit beeld vormt vanaf 1500 onderdeel van de collectie van de Vaticaanse Musea. Het hoofd, de armen en onderbenen ontbreken en juist door dit gefragmenteerde waren velen, waar onder Michelangelo, zeer onder de indruk van dit beeld. In Milaan kocht ik een exacte gips kopie van dit fragment en omhelsde het met een siliconen kopie van mijn huid. Dit is daarna in brons gegoten en daarmee tot één geheel versmolten. Zo werd ik zelf deel van de kunstgeschiedenis.Want je bent niet alleen wat je eet, alleen ook wat je ziet.”

“We moeten uitkijken dat we niet te veel naar ons eigen spiegelbeeld te kijken, zodat we, net als de mythologische Narcissus, verliefd worden op onszelf en wegkwijnen.”

“We moeten uitkijken dat we niet te veel naar ons eigen spiegelbeeld te kijken, zodat we, net als de mythologische Narcissus, verliefd worden op onszelf en wegkwijnen.”

“Hoe we de wereld in kijken wordt mede bepaald door de mensen om ons heen en de geografische plek waar we opgroeien. Zo is mijn locatie Christelijk georiënteerd en dat vormt mijn blik, of ik dat nu wil of niet. Niet dat dat een probleem is, alleen het bewustzijn daarvan is belangrijk. Deze bronzen huid, een afgietsel van mijn eigen huid, hangt aan de muur. Het hangt met de armen gespreid, het hoofd hangend en de voeten liggen over elkaar. Een associatie is snel gemaakt. Crucifix betekent immers ‘aan een kruis vastgemaakt.”

“Soms wil je wel eens iets in een pot duwen om de tijd even te stoppen, afgesloten van de buitenlucht geconserveerd. Het zilveren gezicht, als spiegel van mijn eigen gezicht, heb ik vergroot door het ronde glas en de vloeistof. Het geeft gewicht aan dit moment in de tijd, voor een moment vastgelegd en bewaard tot in de eeuwigheid.”

“Wie eert zichzelf nu met een monument? Velen niet, denk ik zo, terwijl het leven een waanzinnig wonder is. Iedereen verdient het om tijdens het leven een monument voor zichzelf op te richten. Middels een CT-scan heb ik een exacte 3D kopie laten maken van mijn bovenarm bot. Dit heb ik laten uitvergroten en in brons gegoten en daarna op een sokkel geplaatst. Een acht meter hoog monument voor mijzelf bij leven, ter inspiratie voor ieder ander mens.”

“De Torso Belvedere staat in de kunsthistorie bekend als hét symbool voor de klassieke beeldhouwkunst. Dit beeld vormt vanaf 1500 onderdeel van de collectie van de Vaticaanse Musea. Het hoofd, de armen en onderbenen ontbreken en juist door dit gefragmenteerde waren velen, waar onder Michelangelo, zeer onder de indruk van dit beeld. In Milaan kocht ik een exacte gips kopie van dit fragment en omhelsde het met een siliconen kopie van mijn huid. Dit is daarna in brons gegoten en daarmee tot één geheel versmolten. Zo werd ik zelf deel van de kunstgeschiedenis.Want je bent niet alleen wat je eet, alleen ook wat je ziet.”

“Elk in een eigen tempo komen 172 ballonen vanuit de wolkenlucht naar beneden. Aan elke ballon bungelt een onderdeel van het menselijk skelet. Al die onderdelen verzamelen zich voor de voeten van de toeschouwer, en kunnen samen een menselijk skelet vormen. Wanneer alle ballonnen zijn geland, komt de zon achter de wolken tevoorschijn. Alsof daarmee eindelijk een last uit de hemel is neergedaald in het licht, als een nieuw begin.”